Mehdi inancı, İslam dünyasında asırlardır süregelen bir umut kaynağı. Ancak, Mehdi’nin sadece bir kişi olarak beklenmesi, pasif bir bekleyişe yol açabilir. Oysa, belki de Mehdi, bir kişi değil, bir topluluktur.

Bu topluluk, adaleti, merhameti ve sevgiyi yayan, haksızlıklara karşı duran ve toplumsal bilinci yükselten bir harekettir.

Mehdi’nin gelişi, belki de her birimizin bu değerleri içselleştirmesi ve yaymasıyla gerçekleşecektir.
Bu bakış açısı, sorumluluğu bireylerin omuzlarına yükler. Her birimiz, kendi çevremizde birer ‘Mehdi’ olabiliriz. Kötülüğe karşı iyilikle, nefrete karşı sevgiyle ve haksızlığa karşı adaletle durarak…

Mehdi’nin gelişi, belki de bir mucize değil, toplumsal bir uyanıştır. Bu uyanış, ancak birlikte hareket ederek, dayanışma içinde ve umudu canlı tutarak gerçekleşebilir.”
Çağımızın Deccalı: Ekranların Büyüsü

Televizyon ve benzeri ekranlar, modern hayatımızın vazgeçilmez bir parçası haline geldi.

Bilgiye ulaşmak, eğlenmek, hatta sosyalleşmek için bu araçlara bağımlı hale geldik. Ancak, bu ekranların yaydığı ışığın ardında, giderek yabancılaştığımız bir dünya gizleniyor.
Ekranlar, bize sürekli bir şeyler sunuyor: tüketim alışkanlıkları, güzellik standartları, başarı hikayeleri…

Ama bu sunulanların ne kadarı gerçek? Ne kadarı manipülasyon?

Ekranların yarattığı bu sanal dünya, gerçeklikle bağımızı zayıflatıyor. Artık komşumuzla sohbet etmek yerine, sosyal medyada tanımadığımız insanları takip ediyoruz. Kitap okumak yerine, kısa ve özensiz videolarla bilgi sahibi olduğumuzu sanıyoruz. Belki de en kötüsü, ekranların yaydığı mesajlarla kendi değerlerimizi sorgulamaya başlıyoruz. “Ben yeterince güzel miyim?”, “Yeterince başarılı mıyım?” gibi sorular zihnimizi kemiriyor.

Bu büyülü dünyanın farkında olmalıyız. Eleştirel bir bakış açısı geliştirmeli, ekranların sunduğu her şeyi sorgulamalıyız. Unutmayalım ki, gerçek hayat ekranların ötesinde, kendi içimizde ve çevremizde akıp gidiyor.